تاچ مقاومتی 64×128

تاچ مقاومتی (Resistive Touch) براساس تغییرات مقاومت الکتریکی در دو لایه نازک فیلمی کار می‌کند. این دو لایه معمولاً شامل یک لایه پایه (Base Layer) و یک لایه روی (Top Layer) هستند. نحوه عملکرد تاچ مقاومتی به شرح زیر است:

1. لایه پایه (Base Layer): این لایه معمولاً به عنوان لایه پایه یا لایه زیرین شناخته می‌شود. این لایه تحت تمام صفحه نمایش یا قسمت مورد نظر از آن قرار دارد و به طور معمول از یک شبکه سلول‌های فلزی تشکیل شده است. این شبکه سلول‌ها می‌تواند در مختصات افقی و عمودی قرار داشته باشد.
2. لایه روی (Top Layer): این لایه معمولاً به عنوان لایه رویی یا لایه بالا شناخته می‌شود. این لایه نازک‌تر از لایه پایه است و روی آن نمایشگر واقع می‌شود. لایه روی از یک ماده ترانسپارنت ساخته شده است که به لطافت لمس واکنش می‌دهد.
3. تغییرات مقاومت الکتریکی: زمانی که انگشت یا وسیله‌ای مانند ستیلوس روی صفحه تاچ فشار می‌آورد، لایه روی به لایه پایه فشار می‌آورد و ایجاد تغییراتی در مقاومت الکتریکی آن دو لایه می‌کند. این تغییرات مقاومت الکتریکی به مختصات دقیق محل لمس ارتباط دارد.
4. خواندن مختصات:
   • یک الکترود معمولاً در لایه پایه افقی و یک الکترود دیگر در لایه پایه عمودی قرار دارد. وقتی تغییرات مقاومت الکتریکی در دو لایه رخ می‌دهد، یک مدار خواندن این تغییرات را ارائه می‌دهد.
   • مدار خواندن مقدار مقاومت الکتریکی را از الکترودهای مختلف در دو جهت (افقی و عمودی) اندازه‌گیری می‌کند.
   • با ترکیب اطلاعات از الکترودهای افقی و عمودی، مختصات دقیق محل لمس تعیین می‌شود.
5. محاسبه مختصات:
   • با توجه به مقادیر مقاومت الکتریکی اندازه‌گیری شده و اطلاعاتی که به صورت برنامه‌ای در مدار کنترلی وجود دارد، مختصات دقیق محل لمس به صورت عددی محاسبه می‌شود.

نتیجه این فرآیند، تعیین مکان دقیق لمس بر روی نمایشگر و اجرای عملیات متناسب (مانند کلیک، کشیدن، منو انتخابی و غیره) در نمایشگر است. تاچ مقاومتی به دلیل دقت نسبتاً بالا در تشخیص مکان لمس و قابلیت استفاده با انگشتان یا ابزارهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد.