خازن 22 میکروفاراد 25 ولت

خازن الکترولیت نوعی خازن است که از الکترولیت به عنوان یکی از بخش‌های اصلی خود برای افزایش ظرفیت ذخیره انرژی استفاده می‌کند. این خازن‌ها به دلیل ظرفیت بالا، در بسیاری از مدارهای الکترونیکی که نیاز به ذخیره انرژی زیاد دارند، به کار می‌روند.
اجزای تشکیل‌دهنده خازن الکترولیت

صفحه‌های فلزی (آند و کاتد):
این صفحات معمولاً از فلزاتی مانند آلومینیوم یا تانتالیوم ساخته می‌شوند.

الکترولیت:
ماده‌ای شیمیایی که به عنوان محیط رسانا بین آند و کاتد عمل می‌کند. الکترولیت معمولاً به صورت مایع، ژل یا حتی جامد (در برخی از خازن‌ها) است. در خازن‌های آلومینیومی، این الکترولیت می‌تواند محلولی از بورات یا فسفات باشد.

دی‌الکتریک (لایه نازک اکسید):
در این نوع خازن‌ها، دی‌الکتریک یک لایه اکسید است که معمولاً روی سطح آند تشکیل می‌شود. این لایه به دلیل نازک بودنش ظرفیت بالای خازن را ممکن می‌کند.

پوشش محافظ:
یک بدنه محافظ که اغلب از مواد پلاستیکی یا فلزی ساخته می‌شود، خازن را از آسیب‌های محیطی محافظت می‌کند.

تاریخچه خازن الکترولیت

تاریخچه خازن‌ها به قرن 18 میلادی برمی‌گردد که پیترو آلساندروینی ولتا، یکی از دانشمندان پیشگام الکتریسیته، اولین نمونه‌های خازن را ابداع کرد. اما، توسعه و تولید انبوه خازن‌های الکترولیت در دهه 1930 میلادی آغاز شد. اولین خازن‌های الکترولیت آلومینیومی توسط کارل آنگر و هانس شوکل ساخته شدند.

این خازن‌ها با استفاده از فرآیند شیمیایی الکترولیز، که طی آن یک لایه نازک از اکسید فلز روی آند تشکیل می‌شود، توانستند نسبت به خازن‌های پیشین ظرفیت بسیار بیشتری داشته باشند و در کاربردهای الکترونیکی به سرعت رایج شدند.
کاربردها

منابع تغذیه: برای هموار کردن ولتاژ و کاهش ریپل در مدارها.
مدارهای فیلتر: برای حذف نویز و فیلترینگ سیگنال‌های الکترونیکی.
مدارهای تایمینگ و نوسان‌ساز: به عنوان اجزای مهم برای تعیین زمان یا فرکانس.